Oleje przemysłowe

Jakie właściwości spełniają oleje przemysłowe?

Oleje przemysłowe i środki smarne stosowane są w układach hydraulicznych, hamulcowych, w turbinach, sprężarkach, silnikach przemysłowych, układach chłodniczych, przekładniach oraz prowadnicach. Ich podstawowym zadaniem jest ochrona metalowych elementów, które w trakcie wykonywanej pracy mogą się nagrzewać z powodu tarcia między sobą. Dzięki temu zmniejsza się zapotrzebowanie na energię do obsługi mechanizmów i pozwala na długą i niezawodną pracę. Oleje przemysłowe  zapobiegają powstawaniu ognisk korozji, która może utrudniać wykonywana pracę i powodować dostawanie się zanieczyszczeń do układu Twojej maszyny. Jeśli twoje urządzenie w swojej konstrukcji posiada pierścienie tłokowe, to zastosowanie odpowiedniego oleju działa uszczelniająco na układ. Odpowiednia lepkość pozwala na uzyskanie lepszych efektów i zwiększa ochronę elementów maszyny w trakcie wykonywanej pracy. Dobre oleje przemysłowe powinny charakteryzować się niską zdolnością do pienienia i zdolnością do szybkiego odpowietrzania. Dzięki odporności na utlenianie i stabilności termicznej można określić żywotność oleju przemysłowego w momencie, kiedy pracuje oraz w czasie kiedy jest przechowywany w magazynie. Oleje przemysłowe dobrej jakości nie powinny być toksyczne.

Jakie normy muszą spełniać oleje przemysłowe?

Oleje przemysłowe z powodu swojej różnorodności i przeznaczenia zostały zakwalifikowane w grupy klasyfikacji, dzięki którym możesz w łatwy sposób wybrać substancję smarującą właściwą dla Twojej maszyny przemysłowej lub urządzenia, które w trakcie pracy wymaga smarowania elementów narażonych na tarcie. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna w skrócie ISO opracowała normę PN-PE ISO 6743. Norma ta dzieli się na osiemnaście grup, które są przyporządkowane do urządzeń, do których powinny być stosowane:

• Układy smarowania przelotowego – Grupa A – PN-EN ISO 6743-1:2009, przeznaczone do smarowania lekko obciążonych części takich jak łożyska toczone, przekładnie mechaniczne, wrzeciona, łożyska ślizgowe i prowadnice. Dodatkowo dzielą się na: AY, AN, AB, AC.
• Wrzeciona, łożyska i sprzęgła współpracujące – Grupa F – PN-EN ISO 6743-2:2009, środki stosowane w tej grupie to mineralne oleje bazowe z dodatkami uszlachetniającymi. Dzielą się na dwie grupy: FC i FD.
• Sprężarki – Grupa D – PN-EN ISO 6743-3:2009
• Układy hydrauliczne – Grupa H – PN-EN ISO 6743-4:20015-09, powszechnie stosowane oleje mineralne, biodegradowalne dla urządzeń mobilnych, które pracują w miejscach, gdzie należy utrzymać ochronę środowiska, trudnopalne odporne na działanie wysokich temperatur.
• Turbiny – Grupa T – PN-EN ISO 6743-5:2009, składają się na nią cztery grupy: TS, TG, TH oraz TC. Nie obejmuje smarów dla turbin lotniczych i wiatrowych. Charakteryzuje się odpornością na temperaturę i utlenianie.
• Przekładnie – Grupa C — PN-EN ISO 6743-6:2013-03, oleje są podzielone na 11 klas. Dla przekładni stosuje się oleje mineralne, półsyntetyczne i syntetyczne. Oleje syntetyczne są produkowane na bazie PAO i poliglikoli.
• Obróbka metali – Grupa M – PN-EN ISO 6743-7:2009, 17 rodzajów olejów na bazie mineralnej, roślinnej lub syntetycznej i dodatki. Oleje te nie zawierają wody. W zależności od zastosowania maszyny dobiera się olej.
• Czasowa ochrona przed korozją – Grupa R – PN-EN ISO 6743-8:2008, to głównie oleje konserwacyjne i te z rozpuszczalnikiem, rozróżnia się 18 grup tyś środków. Najczęściej stosowane, kiedy maszyna jest nieużywana.
• Smary plastyczne – Grupa X – PN-EN ISO 6743-9:2009, stosuje się je, kiedy technicznie lub ekonomicznie nie jest wskazane używanie olejów.
• Inne zastosowania – Grupa Y – PN-EN ISO 6743-10:2014-10, to wszystkie środki niesklasyfikowane w normie PN-EN ISO 6743, podzielone na 21 grup, stosowane przy wydobyciu np. węgla zapobiegają pyleniu. Można je stosować też do polerowania metalu.
• Narzędzia pneumatyczne – Grupa P – PN-EN ISO 6743-11:2014-10, oleje nietoksyczne, które nie zaszkodzą operatorowi maszyny, który może wdychać mgłę olejową. Dzielone na 10 grup, to oleje mineralne, syntetyczne oraz roślinne.
• Ciekłe nośniki ciepła – Grupa Q – PN-EN ISO 6743-12:2012 – głęboko rafinowane oleje mineralne w celu usunięcia związków siarki i innych chemicznie niestabilnych składników stosowane w maszynach, gdzie najważniejsze jest zachowanie stabilności termicznej, termooksydacji oraz odporności na tworzenie osadów. Dzielą się na 5 grup.
• Prowadnice ślizgowe – Grupa G – PN-EN ISO 6743-13:2013-03 – dla prowadnic w zależności od właściwości i materiału, z którego wykonana jest prowadnica. Głównie stosowane to oleje mineralne, a w niektórych przypadkach syntetyczne i roślinne z klasą lepkości ISO-L-G, o lepkości od VG 68 do VG 220, a przy bardzo obciążonych prowadnicach nawet VG 320.
• Obróbka cieplna – Grupa U – PN-EN ISO 6743-14:2012 – dzielone na 26 grup płyny hartownicze. To czyste oleje parafinowe mineralne i roślinne. Wykorzystywane przy hartowaniu metali.
• Oleje do silników wewnętrznego spalania – Grupa E – PN-EN ISO 6743-15:2015-06, dzielone na 5 grup to środki stosowane do smarowania silników dwusuwowych z zapłonem iskrowym.
• Antyadhezyjna ochrona form – Grupa B – nie opracowano dla niej normy, brak międzynarodowej klasyfikacji uzupełnia polska PN-B-19305:1996, do zabezpieczeń form, głównie oleje roślinne biodegradowalne.
• Cylindry maszyn parowych – Grupa Z – nie opracowano dla niej normy, smary, które muszą cechować się wysoką lepkością i termooksydacją Stosowane do smarowania cylindrów i części rozrządowych i dławic maszyn parowych, które pracują w wysokich temperaturach.
• Oleje elektroizolacyjne – Grupa N – IEC 1039:1990, środki, które stosuje się tam, gdzie wymaga się dobrych właściwości izolacyjnych oraz stosunkowo niską lepkość, dzięki czemu występuje lepsze chłodzenie. Oznaczenie to norma organizacji IEC, która współpracuje z ISO.